Sneak-peak normaal leven

Vandaag hebben we een sneak-peak gehad van hoe een normaal leven eruit ziet ;-)

'S ochtends lekker wakker geworden met iedereen, broodjes gegeten en Melanie naar school gebracht. Daarna even Xbox gespeeld met Megan (Ice Age en Lego Indiana Jones), ze vind het juist leuk als je met elkaar speelt om een doel te bereiken, niet tegen elkaar...

Na de koffie oma weer naar huis gebracht. Oma en opa hebben een ware topprestatie geleverd om hier tijdens één van de moeilijkste momenten die je kunt voorstellen de boel draaiende te houden en voor Melanie en Michael te zorgen. Opa was al eerder naar huis gegaan omdat hij op hetzelfde moment als Megan onder het mes moest. Pap, mam, ontzettend bedankt voor jullie zorg voor iedereen hier. Jullie zijn kanjers!

Toen ik thuis kwam na een vice-versa ritje Friesland ben ik het bed in gedoken om een beetje tot rust te komen. Dat was hoog nodig zoals ik merkte. Ik lag te trillen en shaken in bed. Het heeft me een boel goed gedaan en ik kan er weer helemaal tegenaan. Belangrijk om de momenten rust te pakken die je geboden worden.

Magda en Megan hebben bij het uitgaan van school Melanie lopend opgehaald. Heel knap van Megan! Niet alleen qua inspanning maar ook dat ze veel mensen te woord heeft gestaan en aan de juf heeft laten zien waar de operatie was.

Meggy was vandaag verder wisselend. Overwegend in gedachten en stil. Zo nu en dan kwamen er vrij diepe vragen uit voor een meisje van acht zoals hoe de eerste mens op de wereld kwam en wie of wat God was. Ook heeft ze een paar keer over het voorval met de anesthesist gesproken. Dat hij brutaal was tegen mama en dat ze bang voor hem was. Vreselijk om te zien dat dit zo'n impact op haar heeft gehad.

Melanie was vooral opstandig vandaag, niet tegen Megan maar tegen ons. Op zich niet verwonderlijk - zij heeft ook een uitlaatklep nodig, dus we hebben het (tot op zeker hoogte) wat laten gaan. Verder was ze ook veel zichzelf, super lief dus!

Voor Michael was het duidelijk dat Magda weer terug was en dat zou hij niet zo maar opgeven. Letterlijk een blok aan het been van Magda dus. Erg begrijpelijk overigens...

Magda heeft wel weer een moeilijke dag gehad doordat ze met veel ouders op school heeft gesproken maar ook doordat ze heeft doorgegeven dat ze haar studie dit jaar moet opschorten terwijl ze het dit jaar zou afronden. Toch weer een emotionele dag voor haar. Ik ben ontzettend trots op Magda voor hoe ze omgaat met dit alles! Ik weet dat het haar heel zwaar valt, alles wat er gebeurt. Toch weet ze zichzelf en het gezin staande te houden.

Al met al zijn we erg dankbaar voor deze 'gewone' dag. Morgen weer een dagje ziekenhuis.