We hebben eigenlijk best goed geslapen, Megan en ik. Megan moest er twee keer uit om te plassen vannacht. Het is belangrijk dat ze goed plast dus dat wordt ook gecontroleerd met een po. Duidelijk dus wat het werk van paps is deze nacht.
S' ochtends werden we wakker van de verpleging. Op een heel redelijke tijd trouwens, zo'n 7:30. Vervolgens weer ingeslapen en om 8:30 het bed uitgerost door de dames. Lekker broodje gegeten.
Mama kwam rond een uur of 11:00. Dat was ook wel nodig omdat Megan bloed moest prikken. Niet op het vingertopje (wat al redelijk gaat) maar vanuit een ader. Dat blijft toch redelijk een drama, en begrijpelijk. Zo'n naald op een klein kinderarmpje lijkt opeens een waterleiding. De verpleging had ons trouwens super geholpen omdat ze het bloedprikken expres hadden verschoven van 9:00 naar 11:00 als mama er bij kon zijn.
Megan heeft de zogenaamde blauwe box. Dit houdt in dat ze geïsoleerd van andere kinderen en personen is doordat haar weerstand verzwakt is. Om deze reden moet ook iedereen bij aankomst zijn handen met alcohol schoonmaken. Voor Megan is de blauwe box vervelend omdat ze eigenlijk zelfs de gang niet op mag.
Omdat ze het helemaal zat was om op de kamer te blijven had ik de speelkamer gereserveerd als blauwe kamer. Dan wordt de kamer eerst een half uur gelucht zodat eventuele bacillen verdwijnen. Daarna hadden we de kamer een uur voor onszelf.
Megan, mama en ik hebben alle registers losgetrokken in de speelkamer. We hebben mooie kunstwerken geschilderd en met veel speelgoed gespeeld. Megan vond het heerlijk en werd helemaal vrolijk! Uiteindelijk hebben we allerlei speelgoed meegenomen naar de kamer en daar verder gespeeld.
Ik moet ook echt zeggen dat in dit ziekenhuis alles om de kinderen draait. Van de kamers tot het speelgoed maar vooral de fantastische zorg van de verpleging en artsen! Bij alles wordt aan de kinderen gedacht, als het mogelijk is om de prikken makkelijker te maken doen ze dat. De kinderen kunnen zelfs aangeven of ze liever drankjes of pilletjes willen hebben. Iedereen hier in het ziekenhuis is super, voor zowel de kids als voor ons. Dank jullie wel!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo Megan,
BeantwoordenVerwijderenVraag papa eens of hij jullie kunstwerken op je blog wil plaatsen!
Jeetje, ik heb ook zo een hekel aan bloedprikken. Komt waarschijnlijk doordat ik als kind ook een tijdje in het ziekenhuis moest blijven. Wel kreeg ik veel ballonnetjes en die mocht ik boven mijn bed ophangen.
BeantwoordenVerwijderenJe bent een supersterke meid wat mij betreft, en weet je, dat bloedprikken went een beetje. Niet dat het ooit leuk wordt, maar het is steeds minder een drama.
Dikke kus, kochanie,
Basia