Vandaag was het weer chemodag. En wat voor één. Megan moest drie verschillende soorten hebben: Vincristine, Asparaginase en Daunorubicine. Gelukkig handig gepland in die volgorde aangezien ze een uur moet blijven na het inlopen van Asparaginase terwijl haar vitale functies worden gemonitord.
Op zich was dat al voldoende om je zorgen over te maken: Hoe zou haar lichaampje met die drie chemo's omgaan... Daarbij had ze 's nachts ook nog eens plotseling een grote bult op haar rug gekregen, precies op de plek van de ruggeprik van een week geleden. Ze heeft er veel pijn van, liggen gaat bijvoorbeeld niet meer. Het valt niet mee om iedere keer als er weer een 'verrassing' is positief te blijven.
Na de Vincristine ging Megan's temperatuur opeens omhoog naar 38,7 en kreeg ze een drukkend gevoel op de borst. De schrik slaat dan behoorlijk toe. Uiteindelijk ging de temperatuur wel weer naar beneden. Maar het blijft eng, dit soort dingen. Je weet tenslotte wat voor zware ingrepen er op haar lichaam worden uitgevoerd.
De arts kwam kijken naar haar rug, maar kon niet zeggen wat het was. Wel kon ze zeggen wat het waarschijnlijk niet was: ontsteking of gelekte chemo uit haar hersenvocht. Waarschijnlijk dus een gesprongen adertje waardoor bloed zich had opgehoopt. Weer iets om ongerust over te zijn met haar lage bloedplaatjes.
Uiteindelijk mochten we na, wederom een langere ziekenhuisdag dan gepland, gelukkig naar huis.
Haar bloedwaarden vandaag:
Hb: 5,4 (was 5,5 - normaal 7-10)
Leuco's: 0,8 (was 0,0 - normaal 4-14)
Neutro's: onbekend (was 0,0 - normaal 1)
Trombo's: 124 (was 47 - normaal 150-350)
Melanie en Michael hebben zich goed aangepast aan de hele situatie. Beiden hebben hun vrolijkheid weer helemaal terug. Heerlijk om ze zo onbekommerd te zien spelen!
Megan is thuis ontzettend moe en kan eigenlijk niet veel meer dan TV kijken. Alles is haar te vermoeiend. Lopen gaat moeilijk, centimeter voor centimeter. Ze houdt zich dan aan van alles vast om maar niet te vallen. Daarbij vallen haar haren nu echt met plukken tegelijk uit.
We moeten maar weer op zoek naar een nieuw lichtpuntje. Wat mij betreft is dat het feit dat het eerste behandelprotocol deze week afgerond is en ze daarna naar een nieuwe behandeling gaat. Die is ook intensief, maar waarschijnlijk iets minder zwaar.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Megan wat moet je toch weer veel doorstaan maar wat hebben we bewondering voor je dat je dat zo dapper doet! We hopen dat de volgende behandeling inderdaad wat minder zwaar voor je worden. We hebben volgende week weer een leuk cadautje voor je om je wat op te vrolijken. Zet hem op meisje er denken een heleboel mensen aan je. Liefs Suzanne Offringa en Johan van der Meer
BeantwoordenVerwijderenLieve Megan, wat ga je een zware periode door. We hopen dat de behandelingen straks minder zwaar zijn en dat je je gauw weer beter gaat voelen. Doorzetten, doorzetten! Iedereen volgt je, zelfs, ja je gelooft het niet, zelfs een Pieterman!!! Ja we zitten pas in juni, maar Pedro Si (betekent Pietje Ja, is altijd positief) volgt je ook. De Piet heeft je met afgelopen Sinterklaas je een cadeautje gegeven en wilt ook dat je gauw weer beter wordt. Ik heb een zak pepernoten voor je, nou ja!!!!!!!! Dat lust je nu natuurlijk niet, toch? Pepernoten in juni???
BeantwoordenVerwijderenHerman en Pedro Si!!!!!!!!!! :) :) :)