De chemo wordt nu wel heel zichtbaar. Vandaag voor het eerst dat Megan's haartjes aan het uitvallen zijn. Wij wisten het, Megan wist het, maar het is er niet minder klote om nu je het echt ziet gebeuren.
Meggy moest even huilen, maar dat was maar even. Het lijkt erop alsof ze aan het wennen is aan haar nieuwe leventje. Op een bepaalde manier vind ik dat ook weer zorgwekkend omdat ze er gelijktijdig niet vrolijker op wordt.
Gisteren hebben we dan ook een gesprek met de kinderpsycholoog gehad die volgende week dinsdag tijdens de behandeling in het ziekenhuis bij ons langs komt. En zo wordt er weer een stukje van het circus bij opgetuigd...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve schat .
BeantwoordenVerwijderenJij bent en blijf een hele dappere mooie
meid van ons al vallen je haartjes uit, het komt goed je krijgt je haartjes weer terug :-)
dat is zeker !
Een dikke zoen van Opa en Oma.
Lieve Megan,
BeantwoordenVerwijderenIk mis je heel erg
kom je weer een keertje op school,
want iedereen wil je weer terug zien.
En kom je nog een keertje op school,
want iedereen wil met je spelen.
En ik en anderen maken iets speciaal voor jou.
Beterschap Alissa
lieve Megan,
BeantwoordenVerwijderenIk weet hoe het voelt als je haartjes uit vallen het is niet leuk maar ik kan je vertellen dat als het allemaal achter de rug is je extra mooi haar terug krijgt! Hou vol meisje!
Liefs
Suzanne Offringe
Lieve Megan,
BeantwoordenVerwijderenIk vind het heel naar voor je dat je haartjes uit gaan vallen. Ik mis je veel.Ik hoop je snel te zien. Kusjes Kim
Lieve Megan,
BeantwoordenVerwijderenVrijdag vertelde Monique, een collega van mij, over Iris die ook leukemie heeft gehad. Iris was toen 5 jaar en is nu weer helemaal gezond met een prachtige bos haar. Ook Iris verloor haartjes, maar kreeg veel meer haar terug. Ook jij zal straks een dikke bos haar hebben als je na die nare behandelingen in het ziekenhuis, weer helemaal gezond bent.
Veel liefs van Laura, Jasper, Paul en Marieke
Lieve Megan,
BeantwoordenVerwijderenEr zijn zoveel mensen die zo graag willen dat je je haar weer heel snel terug krijgt, en dat je helemaal beter bent! Dus dan gaat dat ook gebeuren!
Maar ik snap heel goed dat je er ondertussen heel verdrietig van wordt. Ik hoop dat al je familie en vriendinnetjes en vriendjes en buren en de mensen in het ziekenhuis je heel goed kunnen troosten, dan valt het misschien een beetje mee.
Liefs van Jan Willem (van papa's werk) en Sandra en Wouter en Hester.