2e chemokuur

Deze week zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan voor de 2e chemokuur binnen het protocol M. De start van best een lange ziekenhuisweek.

Maandagavond na het eten dus naar het ziekenhuis toe. Magda, Melanie en Michael hebben ons gebracht. Na een hartverscheurend afscheid (Megan vind het heel moeilijk) gingen ze weer naar huis. In het ziekenhuis werd Megan aangesloten op twee infusen: gewoon vocht om voor te hydreren en een middel op de PH waarde in haar blaas onder controle te houden. We konden gelukkig nog even genieten van de Ronald McDonald kinderstad, dat verlichte het afscheid behoorlijk.

De volgende dag moest Megan een ruggeprik krijgen waarbij chemo werd ingespoten. Geen Ara-C meer aangezien ze daar allergische reacties op heeft. De ruggeprik kan op twee manieren: onder narcose of met Dormicum. Daar worden kinder normaal gesproken suf van en vergeten wat er gebeurd is. Megan reageert echter wat anders: heel geïrriteerd. Dat zorgt er dus voor dat het hele gebeuren een behoorlijk emotioneel gebeuren wordt doordat we echt met haar moeten vechten. Ze wil het overigens wel zelf anders komt ze op het spoed programma voor Narcose. Ik heb alleen nooit begrepen wat er spoed aan is want je word geholpen als er een slot vrijvalt in de planning. En dat zorgt er dus voor dat je met wat pech tot laat in de middag niets mag eten en drinken...

Na de ruggeprik werd de chemo aangesloten. Deze hoge dosis doet er 24 uur over om in te lopen. Tijdens de chemo wordt haar urine steeds gecontroleerd op PH waarde om zodoende bij te kunnen sturen. Dat is dus erg leuk tijdens de nacht. Door de grote hoeveelheid vocht moet Megan vrij vaak naar het toilet wat vooral in de nacht dus een uitdaging is doordat er telkens een po gehaald moet worden en weggebracht moet worden.

Vandaag is Magda aangekomen om mij af te lossen. We proberen dat een beetje af te wisselen. Op zich vind ik de ziekenhuisdagen en nachten meevallen. Ik kan best veel werken doordat er veel afleiding is voor Megan. Dus dat gaat 'gewoon' door. Melanie is ook meegekomen om lekker met Megan in de kinderstad te spelen. Ze heeft het daar altijd zo naar haar zin. Vanavond kom ik haar weer ophalen en slaap ik weer thuis.

In de tussentijd is oma dinsdagmiddag door opa gebracht om mee te helpen thuis. Voor ons heel belangrijk die hulp omdat we anders problemen zouden hebben met de slaapjes van Michael. Ook kan ik daardoor overdag gewoon weer aan het werk. Super dus dat we op die manier het gewone leven toch door kunnen laten gaan.