Afgelopen week is het nieuwe behandelprotocol gestart. Dit is behoorlijk heftig kunnen we inmiddels uit ervaring zeggen. Niet alleen qua planning en duur maar ook qua bijwerkingen.
Megan moet om de week drie tot vier dagen in het ziekenhuis blijven. Ze wordt dan op maandag opgenomen en wordt aangesloten om voor te hydreren. Hierdoor wordt de blaas volledig op gang geholpen, met als resultaat dat ze om het uur naar het toilet moet (ook 's nachts...).
Dinsdag krijgt ze dan een ruggeprik waarbij prednison en MTX worden ingespoten. Door haar allergische reactie op Ara-C krijgt ze deze gelukkig niet meer. De ruggeprik wordt niet meer onder narcose gedaan maar met behulp van een medicijn waar ze vrolijk van wordt en later alles (of in haar geval: veel) vergeet. Uiteindelijk voelt ze de ruggeprik dus, maar vergeet de pijn...
Daarna wordt ze aangesloten op een langdurige chemokuur van 24 uur. Dit wordt HD-MTX genoemd, High Dose-MTX. Na de chemo moet ze minimaal 24 uur nahydreren. Vervolgens moet haar bloedspiegel een waarde hebben vergelijkbaar met de startwaarde. Als dat niet zo is mag ze op donderdag niet naar huis, maar moet tot vrijdag wachten.
Het is voor zowel Megan als voor ons een behoorlijke uitdaging om 3-4 dagen in het ziekenhuis te vertoeven. Gelukkig is er veel afleiding zoals de Kinderstad, een speelkamer en school. Dit laatste is in samenwerking met de nieuwe school een stuk beter geregeld als vóór de vakantie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten